Een onverwachts festival in Villa de Leyva

Maandag 15 juli
Opnieuw zijn we allemaal vroeg wakker, gelukkig lukt het wel om de hele nacht door te slapen dus als je dan om 06.00 uur je ogen open doet heb je toch een beetje het gevoel een lange nacht te hebben gemaakt. We hebben alle tijd om de spullen in te pakken en naar het koffiebarretje te gaan om een tafel te bemachtigen. Dat lukt en niet veel later staat er een dampende kop cappuccino en heel veel meer lekkers op tafel. Na het ontbijt checken we uit, tijd om afscheid te nemen van Bogota, een plek die ons heel erg verrast heeft. We nemen een Uber naar het busstation in de hoop snel een bus te vinden naar Villa de Leyva. De kids vinden het spannend, waarom allemaal loketjes af op zoek naar een bus als je ook gewoon een taxi kunt nemen? Bij reizen hoort het soms om iets ‘spannends’ te doen, iets wat je thuis misschien niet doet of waarvan je niet precies weet hoe het gaat. Na slechts drie loketjes hebben we niet alleen een directe bus te pakken maar ook eentje die meteen vertrekt, om 09.30 uur rijden we in een knalgele minibus het drukke verkeer van Bogota in. Ruim 1,5 uur later zijn de gebouwen vervangen door prachtige bergen, kleine dorpjes en groene weiden en rijden we al slingerend noordwaarts richting Villa de Leyva. De wolken maken plaats voor steeds meer zon en net als we allemaal (behalve Edwin uiteraard) weer wat misselijk worden, zien we Villa de Leyva. Het kleine busstation ligt midden in het dorp en Casa Terra ligt daar op loopafstand van. De weg is gemaakt van grote keien en de huisjes zijn wit geschilderd met kleurrijke balkons. Dit is heel wat anders dan bruisend Bogota. De casa ligt in een prachtige tuin vol met cactussen en uitzicht op de bergen. Onze familiekamer op de eerste etage is mooi en heeft twee ruimtes; eentje voor de kids en eentje voor ons. We besluiten meteen het dorp in te gaan omdat we nog moeten lunchen en vinden een gezellig binnenplaatsje waar we allemaal iets lekkers kunnen vinden. Voor het eerst kunnen we buiten zitten zonder het echt koud te hebben, heerlijk! 
Op het centrale plein is inmiddels een feest losgebarsten. Later horen we dat dit een jaarlijks terugkerend feest van een week is waarin een heilige maagd Carmen wordt vereerd. Er staan kraampjes met eten, er is een soort kermis en vooral veel muziek en alcohol. Iedere nacht om 04.00 uur wordt er vuurwerk afgeschoten. We zijn benieuwd wat we daarvan mee krijgen. We maken een rondje en kijken onze ogen uit. Daarna gaan we terug naar Casa Terra voor de nodige ‘Me-time’, wat betekent dat de kids filmpjes kijken op hun telefoon en wij in de tuin op een lobbend een boek lezen onder het genot van een lekker glas wijn. Je kunt het slechter treffen ;-)
Als het donker wordt, gaan we op zoek naar een restaurant. Het valt ons op dat er veel te kiezen is en dat maakt het altijd een beetje lastig. We gaan voor salade & pizza en Daan is dit keer erg tevreden met zijn pizza peperoni. Gelukkig maar. Vanaf onze kamer zien we het vuurwerk op het grote plein. Wat een mooi einde van deze eerste dag in Villa de Leyva!

Dinsdag 16 juli
We beginnen te wennen aan de nieuwe tijd in Colombia en slapen allemaal tot ruim na 07.00 uur. De bedden zijn heerlijk, het uitzicht over de bergen fantastisch! De dag begint heel erg fijn met een uitgebreid ontbijt in de tuin van ons hotel, we worden helemaal in de watten gelegd! Niet beter dan in Bogota maar zeker wel heel anders. Vandaag is de belangrijkste dag van het festival wat we absoluut al vroeg merken doordat de straten vol staan met auto’s en bussen. Veel boeren uit de dorpen om Villa de Leyva komen naar het stadje om dit feest vieren. Wij lopen er doorheen en gaan op zoek naar het terracotta huis, zoals de naam al zegt een huis helemaal gemaakt van klei. Na een kleine wandeling zien we een roodgekleurde berg in het landschap, dit is het huis waar we naar op zoek zijn. De kunstenaar heeft er al zijn fantasie en creativiteit in gelegd om een uniek bouwwerk te maken en we kijken onze ogen uit. De kids rennen van kamer naar kamer en zien verborgen- en unieke elementen in het huis. Daan ontpopt zich als een ware fotograaf en legt ons vast op de gevoelige plaat. Als we iedere hoek van het huis hebben gezien, lopen we terug naar het dorp. Tijd voor een koffie met traditioneel taartje en eerlijk is eerlijk, we hebben nog net niet het bord erbij opgegeten. Heel lekker! 
Met een volle buik en na twee spelletjes verder, besluiten om een wandeling te maken naar het Christusbeeld wat hoger op de berg. Het is een pittige wandeling maar iedereen geniet van de uitdaging en het uitzicht op het dorp in de vallei. Daan leidt ons via ‘trapjes’ steeds hoger en als de we voorbij de bomengrens zijn, realiseren we ons nog meer hoe hoog we zijn geklommen. Dit is echt heel erg de moeite waard! Helemaal boven aangekomen, drinken en eten we wat voordat we beginnen aan de klim terug naar het dorp. Moe maar voldaan rusten we uit op het dorpsplein tussen de feestvierende Colombianen. Daan & Edwin scoren een hoed en we eten wat empanadas. De rest van de middag rusten we lekker uit en dat doet iedereen op zijn eigen manier. Morgen reizen we door naar San Gil, ‘slechts’ 160 kilometer rijden maar wel vier uur onderweg. Dat wordt vast veel slingeren door de bergen! De kids verheugen zich vooral op het zwembad en we hebben ons laten vertellen dat we dat daar ook erg goed kunnen gebruiken. Heel benieuwd!