Medellin, de stad van de eeuwige lente

30 juli 2019 - Medellín, Colombia

Vrijdag 26 juli
Dat valt even tegen, om 06.00 uur opstaan! Hoewel het al licht aan het worden is, voelt het toch gek om zo vroeg op te staan. Om 06.30 uur staat de taxi voor de deur om ons naar het vliegveld van Armenia te brengen, een rit van ongeveer 1,5 uur. Even later begrijpen we ook waarom. We moeten door het centrum van Armenia rijden om bij het vliegveld te komen. De mensen gaan hier vroeg naar hun werk, we staan dan ook voor het eerst in de file maar dan in Colombia. Ruim 1,5 uur voor vertrek komen we aan op het kleine vliegveld. We vliegen eerst naar Bogota en daarna door naar Medellin. De afstanden (ook over de weg) zijn maar klein maar omdat we over een bergkam moeten kun je daar erg lang over doen. Onze eerste vlucht naar Bogota heeft vertraging en als we eenmaal in het vliegtuig zitten moeten we omvliegen in verband met heftige turbulentie. Als we maar op tijd aankomen in Bogota voor onze aansluitende vlucht. Gelukkig komt dat goed en is het vluchtje naar Medellin een peuleschil. Iets voor 12.00 uur komen we aan, we nemen een Uber naar de stad. Onze chauffeur doet een beetje gek en even later begrijpen we dat het eigenlijk illegaal is om Uber te gebruiken in Colombia. Omdat hij niet aangehouden wil worden, wil hij via een omweg naar de stad rijden zodat we niet veel politie tegenkomen. De volgende keer nemen we gewoon een taxi, net zo makkelijk!
Tegen 13.30 uur komen we aan in ons hostel, inchecken kunnen we nog niet, de kamer is nog niet beschikbaar. We lunchen op de grote binnenplaats, in de stad van de eeuwige lente is het bloedheet (voor ons in elk geval). Nederlandse temperaturen zullen we maar zeggen 😜
We checken in en krijgen onze familiekamer die wel een beetje tegen valt, heel anders als op de foto’s. We ploffen neer op het bed om even een tukje te doen maar ik kan het toch niet helemaal los laten. Een half uur later en een beetje overtuigingskracht, krijgen we de grootste en mooiste kamer van het hostel. Wie durft te vragen, krijgt wat! De kids hebben een eigen kamer met badkamer wat erg lekker is na ons kleine kamertje in Salento. Selina hostel ligt in de wijk El Poblado, bekend om zijn vele restaurants en bars. We hebben dan ook niet erg veel moeite om een leuke plek te vinden om iets te eten en te drinken. Dit gedeelte van de stad ademt een hele ontspannen en veilige sfeer uit, we zijn aangenaam verrast. Morgenmiddag staat er een tour op het programma door Comuna 13, vroeger een van de meest gevaarlijke wijken van Medellin. Erg benieuwd!

Zaterdag 27 juli
Belofte maakt schuld, de kids mogen uitslapen tot maar liefst 09.30 uur voordat we gaan ontbijten. Het koffiebarretje in Selina heeft heerlijke koffie en broodjes en het is goed wakker worden. Daarna lopen we naar de metro, zo’n 20 minuten van ons hostel. Het is altijd even zoeken hoe het werkt maar met een beetje Spaans kom je een heel eind. We nemen de metro naar San Javier waar ook het meeting point is voor de free walking tour van Zippy tours. Omdat we aan de vroege kant zijn, gaan we eerst nog een lunchen. Niet heel erg makkelijk maar we vinden een plekje waar we traditioneel Colombiaans kunnen eten (soep, rijst, bonen, kip) en drinken voor maar 25.000 peso’s, omgerekend nog geen €7,50 voor vier personen. 
Rond 13.30 uur geen we terug naar de metro, op zoek naar een blauwe paraplu dit keer. We zijn niet de enigen, het is superdruk met toeristen die allemaal benieuwd zijn naar het verhaal van en over Comuna 13. Om 14.00 uur gaan we met een groep van 30 personen (waaronder veel Nederlanders) en onze gids Stiven op stap. In bijna drie uur neemt hij ons mee door de geschiedenis van deze gewelddadige en turbulente wijk. Hoe het is gekomen, hoe het is veranderd en welke impact dat heeft gehad op de mensen. Hij vertelt het verhaal met bezieling terwijl we ons met onze grote groep door de kleine straatjes van de wijk persen. Wat vooral opvalt zijn de vele graffiti schilderijen waarin veel is terug te vinden over het verleden en de pijn van de bevolking. Maar daarnaast is er ook veel hoop en merk je als toerist vrij weinig meer van het geweld. De wijk ligt op een berg en is toegankelijk gemaakt door een aantal roltrappen te plaatsen, uniek in de wereld. Andere arme wijken zijn toegankelijk gemaakt door er kabelbanen naartoe te maken. Deze gaan we morgen verkennen. We eindigen onze tour helemaal bovenaan berg 1 met een breakdance optreden en een laatste uitleg van Stiven. Hoewel interessant en indrukwekkend, vonden we de tour ook wel wat lang en waren we blij dat we op eigen gelegenheid weer terug konden naar de metro, morgen doen we onze eigen tour, eens even kijken hoe ver we komen. ’s Avonds eten we bij Gato, ergens in El Poblado en verrassend lekker. Het was weer een dag vol indrukken, zin in morgen!

Zondag 28 juli
We doen vanochtend rustig aan en ontbijten laat. Heerlijk! Op internet hebben we de route gevonden van de ‘Medellín free walking tour’ en we besluiten deze zelf te gaan lopen. De kids hebben gisteren enorm goed hun best gedaan en we willen ze niet opnieuw een paar uur met een gids laten lopen, hoe interessant de verhalen ook zijn. We merken overigens dat het verhaal over Comuna 13 impact heeft gemaakt, we krijgen er veel vragen over. Vooral of er nu nog gangsters zijn en of het gebied wel helemaal veilig is. We zullen het nooit weten en dat is maar goed ook. Vandaag dus met een kaart van de wandelroute en de kaart van de metro op zak naar het historische gedeelte van Medellin. Daan weet de weg feilloos te vinden en laat ons wat belangrijke plekken zien. Het is redelijk rustig op straat maar wat ons vooral opvalt zijn de vele daklozen, lijmsnuivers en prostitués op straat, een groot verschil met het levendige Comuna 13. De meeste bezienswaardigheden lopen we snel voorbij. Wel blijven we even op Botero plaza om de beroemde beelden van de kunstenaar Botero te bekijken. Het bekende beeld van en vogel dat door de FARC is opgeblazen, staat op een ander plein. We besluiten daar nog even te gaan kijken en dan dit gedeelte van Medellin te verlaten. We rijden met een taxi naar het noorden en nemen daar een van de kabelbanen met de bedoeling park Arvi te bezoeken. Dit park blijkt echter geen bezoekers meer toe te laten ivm de drukte dus gaan we meteen met de kabelbaan weer naar beneden. Gelukkig kunnen we wel genieten van een prachtig uitzicht over de stad. Met de metro gaan we terug naar ‘onze wijk’ El Poblado. We eten lekker gezonde vegetarische bowls met een net zo gezond sapje. Het eten is hier opvallend goed, voor Colombiaanse begrippen aan de prijzige kant maar voor 30.000 peso (€8,50) per persoon heb je een maaltijd met een drankje. In de kleine dorpen is het aanzienlijk goedkoper. Lekker slapen, morgen vroeg op want dan nemen we de bus naar Guatapé, op zo’n twee uur rijden van Medellin.

Maandag 29 juli
De wekker gaat om 06.30 uur. Vandaag vroeg op want we gaan op eigen houtje naar Guatapé en naar de giga-rots El Peñol. Na een snel ontbijt nemen we de taxi naar busstation del Norte van waar we een bus nemen naar de rots. Het vinden van de juiste loketje is met met alle aanwijzigingen op internet niet heel erg moeilijk en 10 minuten later zitten we in de bus. Het eerste gedeelte van de rit gaat via een soort van snelweg maar het laatste uur slingeren we opnieuw door de prachtige heuvels van Colombia met mooie uitzichten. Bijna twee uur verder zien we een zwarte rots uitsteken boven het landschap en weten we dat we niet veel later deze rots gaan beklimmen en er zelfs bovenop zullen staan. De bus zet ons af aan de voet van de rots waar onze klim meteen begint. Als we een kaartje hebben gekocht, starten we met de trappen, in totaal zullen we 659 treden beklimmen naar de top. Heel wat zweetdruppels verder staan we dan toch op de top met een fantastisch uitzicht over het stuwmeer. We rusten wat uit voordat we aan de klim terug beginnen die aanzienlijk makkelijker is (en in de schaduw). We nemen een jeep naar het op een paar kilometer verder gelegen kleurrijke dorpje Guatapé. Als we aankomen is het nog vrij rustig en kunnen we het dorpje op ons gemak bekijken. Ik blijf maar foto’s schieten omdat het ene straatje nog mooier is dan het andere. We slenteren door de straatjes en krijgen nog een keer een mooi zicht op de rots in de verte. Als lunch kiezen we voor crêpes, wel okay, niet heel bijzonder. We kopen kaartjes voor de bus terug van 14.30 uur en hebben nog een beetje tijd om de souvenirwinkeltjes te bekijken. Na een laatste verse fruitsap stappen we de bus weer in en reizen we terug naar El Poblado Medellin. Eenmaal terug gaan we een drankje in een gezellige tuin waar een Venezolaans jongetje ons gezelschap houdt. De kids vinden dat maar gek, wij vinden het grappig en het jongetje vindt vooral Daan bijzonder en dat is leuk om te zien. We eten op tijd en chillen nog wat in ons hostel voordat we gaan slapen. Onze laatste nacht in Medellin, morgen vliegen we naar Santa Marta en daarna reizen we door naar het strand in Palomino.

Foto’s

1 Reactie

  1. Paul:
    30 juli 2019
    Wat een prachtig kleurrijk land!