Koffie, koffie en nog eens koffie in Salento

Dinsdag 23 juli
We staan op tijd op voor het ontbijt, vandaag hebben we een redelijk lange reisdag voor de boeg. Edwin & ik hebben zin om weer iets te zien van dit mooie land. De kids zouden prima nog een paar dagen in de mall rond kunnen hangen (maar dat doen we dus niet). We nemen een taxi naar het vliegveld van Bucaramanga, iets hoger gelegen op een bergkam met een mooi uitzicht over de stad. Het ritje verloopt voorspoedig, we moeten nog even wachten op het kleine vliegveld. Helaas hebben we thuis geen directe vlucht kunnen vinden en vliegen wij via Bogota naar Pereira. Twee keer een vlucht van ongeveer 40 minuten en een wachttijd op het vliegveld van Bogota van ruim een uur. Iets na 15.00 uur komen we aan in Pereira. De jassen kunnen weer uit de tas, het is hier nat, kouder en bewolkt. Voordat we de taxi in kunnen, moeten we eerst nog even langs het politiebureau om naar een ander departement te kunnen reizen met de taxi. Voelt een beetje gek maar als de taxichauffeur het benodigde papiertje heeft, kunnen we gaan. De wegen zijn hier goed en ruim 45 minuten later, rijden we het kleine dorpje Salento binnen. Onze B&B Casa de las dos Palmas ligt aan de rand van het dorp en heeft een schattig binnenplaatsje met een bubbelbad. De kamer is klein maar heeft alles en erg belangrijk, een eigen bed voor Sofie en voor Daan. We gaan meteen op onderzoek uit en komen erachter dat dit kleurrijke dorp aan het eind van de middag overspoeld wordt door toeristen. De huisjes zijn vrolijk geschilderd, voornamelijk winkeltjes en restaurants waar koffie op de kaart staat. We slenteren door de hoofdstraat naar het kleine plein waar de Willy jeeps klaarstaan om mensen naar de Corcora vallei te brengen. Deze hike gaan wij donderdag doen. We drinken een kop koffie (die echt heel erg lekker is) en eten daarna forel uit de oven, een lokale delicatesse. We sluiten onze avond af in het bubbelbad met een prachtige sterrenhemel boven ons!

Woensdag 24 juli
We hebben heerlijk geslapen onder onze dikke dekens en worden wakker van de wekker. Geen muggen, geen warmte, geen rare geluiden en veel ruimte in bed. Lekker!
Vandaag gaan we Salento verder verkennen, de omgeving is prachtig met begroeide bergen, koffie- en bananenplantages. We besluiten te kijken of we ook een paardrijtocht kunnen maken. De reviews zijn erg goed en we hebben we zin in een activiteit. In de B&B maken ze geen ontbijt, we krijgen vouchers voor het naastgelegen restaurant waar een uitgebreid buffet op ons staat te wachten. De keuze is ruim voldoende en als iedereen zijn buik vol heeft, lopen we naar de stallen van Oscar om te kijken of we nog een rit kunnen maken. De ochtendtour is net vertrokken maar we kunnen in de middag nog rijden. Voor ons geen probleem, we spreken af om 13.00 uur terug te komen en gaan via het hoofdstraatje naar de andere kant van het dorp om de heuvel te beklimmen. Onderweg komen we langs een koffietentje waar een ‘Willy’ klaarstaat met allerlei attributen om een toffe familiefoto mee te maken. En laat dat nou net op mijn wensenlijstje voor Salento staan ;-). De eigenaar leeft zich uit en geeft ons de verschillende poses aan, verkleed en inclusief een passende hoed voeren we de verschillende opdrachten uit. Daarna drinken we een heerlijke kop koffie terwijl Daan zich uitleeft op de trampoline. We hebben nog ruim 100 treden te gaan voordat we bij de mirador aankomen met een mooi uitzicht over het dorp. De temperatuur is prima, zelfs een beetje warmer dan verwacht en gelukkig is het droog. In dit gedeelte van Colombia kan het vaak regenen, meestal in de middag.
Aan de voet van de heuvel eten we een gezonde lunch voordat we opnieuw naar de stallen van Oscar gaan. We krijgen rubberlaarzen en een cap voordat we allemaal een paard krijgen toegewezen. Oscar is een rustige en grappige man die ons erg op ons gemak stelt en iedereen (ook Daan) heeft zin in een tochtje. Niet veel later lopen we stapvoets op onze paarden het dorp uit richting de rivier. De omgeving is niet te beschrijven zo mooi en de paarden luisteren goed. Als Oscar ze even oppept, willen ze wel eens wat harder gaan lopen en dat is wel een uitdaging. Sofie en Daan gaan makkelijk mee met de bewegingen van het paard maar ik voel me af toe wel een beetje een hobbelende zak.
Oscar laat ons de mooiste plekken zien en roept regelmatig ‘fantastico!’ En dat is het ook echt. Als we met de paarden door de rivier lopen met alleen maar natuur om ons heen en verder helemaal niets voel ik me dankbaar. Hoe tof is het dat we dit met z’n vieren mee mogen maken! 
Als we de klim terug van de rivier hebben gemaakt, stoppen we nog even bij een koffiebarretje voordat we teruglopen naar Salento. Dat zal morgen nog wel de nodige zadelpijn opleveren ben ik bang. We verwennen ons opnieuw met een kop koffie en een lekker taartje voordat we teruggaan naar onze B&B. Na wat hoognodige rust en WiFi tijd gaan we curry eten op advies van collega Rik, erg lekker. We sluiten de avond opnieuw af in het bubbelbad. Morgen opnieuw vroeg op want dan maken we een hike van 12 kilometer door de Corcora vallei. Hoop dat de spierpijn dan een beetje verdwenen is!

Donderdag 25 juli
De wekker gaat vroeg, om 07.00 uur zitten we aan het ontbijt. Vandaag staat er een lange wandeling door de Corcora vallei op het programma, een tocht van ongeveer vijf uur. We kopen een kaartje voor de Willy jeep en als er voldoende mensen zijn, vertrekken we richting de vallei. Omdat er te weinig zitplekken zijn, staat Edwin op de achterkant van de jeep. Hij kan alvast genieten van het mooie uitzicht.
Iets voor 09.00 uur komen we aan bij de start van de wandeling. Wij starten bij het blauwe hek en lopen door de vallei langs een klein maar snelstromend beekje en op de achtergrond de zeldzame waspalmen waar de vallei zo beroemd om is geworden. Langzaam maakt de vallei plaats voor regenwoud en moeten we klimmen over glibberige rotsen, boomwortels en spannende bruggetjes. Best inspannend maar erg mooi en als de kids kunnen klimmen dan heb je ‘geen kind aan ze’. Het laatste stuk tot aan de top van de heuvel en de eerste mirador is pittig maar we nemen genoeg pauzes tussendoor om van het uitzicht te genieten. Als we aankomen bij de mirador, zien we kolobri’s fladderen rondom tropische bloemen. Het pad wordt vlakker en breder, wel fijn om even bij te komen. Dan zien we de eerste waspalmen weer verschijnen maar nu een stuk dichter bij. De wolken nemen het uitzicht soms weg maar verdwijnen ook weer en dan is het uitzicht adembenemend. We lopen de laatste drie kilometer langs de soms wel 60 meter hoge palmen terug naar de plek waar de Willy jeeps staan te wachten. We hebben de wandeling in zo’n vier uur gelopen, tijd voor lunch en relaxation (voor de kids). We gaan naar Brunch en krijgen een toren met nachos waar we wel met een hele familie van kunnen eten, smakelijk maar abnormaal veel! De kids gaan chillen en Edwin en ik gaan Salento nog even in om te shoppen en van de heerlijke koffie te genieten. We slaan het avondeten een beetje over, iedereen zit nog helemaal vol van de lunch en wat kleine hapjes zijn voldoende. We hebben besloten toch naar Medellin te vliegen in plaats van de bus. Van andere reizigers hoorden we dat de rit echt heel lang is omdat er ook veel aan de weg gewerkt wordt. 10 uur in een slingerende bus worden we niet echt blij van. Gelukkig kunnen we nog een goedkope vlucht boeken maar moeten we wel om 06.00 uur op. Geen bubbelbad voor ons op de laatste avond maar op tijd slapen. Morgen naar een nieuwe omgeving en opnieuw naar de stad. Heel benieuwd!