Drie landen verder en een azuurblauwe zee

Zaterdag 11 juli
Als we wakker worden, komt de regen met bakken uit de lucht. Een mooie dag om te reizen naar Rovinj op het schiereiland Istrië in Kroatië. We staan op tijd om, ontbijten snel en pakken de laatste spullen in. Rond 07.45 uur zitten we in de auto, de navigatie stuurt ons eerst in de richting van Innsbruck maar daarna wisselt het advies regelmatig van rijden via Slovenië en de Karawanken tunnel tot aan rijden via Triest in Italië. Wat wel duidelijk is dat we op deze zaterdag er beduidend langer over rijden dan de ruim zes uur die de routeplanner in eerste instantie heeft aangegeven. Na veel wikken en wegen besluiten we uiteindelijk om toch via Italië en Slovenië (heel klein stukje) naar Kroatië te rijden. De weg komt ons bekend voor en wat blijkt? De pas tussen Oostenrijk en Italië hebben we al eens gereden maar dan met de camper. Grappig om te merken dat we ons bepaalde stukken nog goed kunnen herinneren. In de buurt van Udine stoppen we even bij een groot winkelcentrum om inkopen te doen voor school (in het buitenland is altijd alles leuker ;-)) en wat te lunchen maar ook om de benen te strekken. Iedereen loopt hier met een mondmasker binnen, dat hebben we in Oostenrijk eigenlijk nauwelijks gezien. We slagen goed (inclusief wat stukken extra kaas voor thuis) en rijden daarna door naar de grens van Slovenië die gelukkig weer open is voor Nederlanders. We moeten stapvoets rijden bij de grensovergang maar worden niet gecontroleerd. Wel moeten we een vignet kopen om op de wegen in Slovenië te mogen rijden. Die hobbel is genomen, nu op naar de grens met Kroatië. Onze host Zorana laat weten dat de wachttijd bij de grens is opgelopen tot twee uur en dat zie we ook aan onze nieuwe aankomst tijd . We kiezen een binnendoor weg en hopen dat de grensovergang die we tegenkomen, open is. En we hebben mazzel want als wij aankomen, staan er maar twee auto’s voor ons. Na de paspoortcontrole zijn we eindelijk in het land van bestemming, Kroatië! De temperatuur is gelukkig weer opgelopen naar ruim 26 graden en droog. Tegen zes uur (twee uur later dan ingepland), parkeren we onze auto aan de rand van het autovrije centrum van Rovinj. Zuzana, de lokale host, staat ons bij de parkeerplaats op te wachten en regelt een karretje om onze bagage naar het huis te brengen. Daarna lopen we met z’n allen door de gezellige straatjes van Rovinj in 10 minuten naar ons appartement. Daar wacht ons de volgende verrassing op de derde en vierde etage van een heel oud huis. We hebben een prachtige plek met twee slaapkamers die uitkijken over de kleine straatjes aan de ene kant en de zee aan de andere. Nadat we alle spullen hebben uitgepakt, gaan we op zoek naar een restaurant. Omdat we nog niet helemaal zijn voorbereid (en het toch best druk is), moeten we ter plekke een restaurant uitzoeken die nog plek heeft (en dat blijkt niet het beste restaurant te zijn kan ik uit ervaring zeggen). Toch wel behoorlijk moe duiken we ons bed in. Zin om morgen meer van de omgeving te gaan verkennen!

Zondag 12 juli
Wat een mazzel hebben de kids want ook in dit appartement hebben we twee televisies met Netflix. En wat wil een tiener op vakantie nou nog meer? Sofie besluit om niet mee te gaan om het stadje te verkennen en koffie te drinken maar lekker voor de buis te hangen. Daan gaat gezellig mee en we klauteren door de smalle steegjes omhoog naar de kerk met een mooi uitzicht over de kustlijn en de zee. Op weg terug naar het appartement, komen we een sfeervol plekje tegen waar we willen ontbijten. Edwin heeft de mooie taak om Sofie op te halen terwijl Daan en ik ‘mooie gesprekken’ voeren onder het genot van een drankje. Het ontbijt is lekker, de locatie schilderachtig. En na nog een kop koffie gaan we terug naar appartement Lacerta om even te chillen en later nog te lunchen. Aan het eind van de middag lopen we naar een rotsachtig strandje met natuurlijke schaduw van oude bomen. De mannen gaan snorkelen (en zien een paar visjes) en Sofie en ik houden het vandaag bij zwemmen om lekker af te koelen. Via de boulevard lopen we terug naar de oude stadskern. Dit is wel een hele andere vakantie dan normaal gesproken maar ook hier kunnen we echt van genieten. Met een ijsje in de hand (8 kuna, omgerekend iets meer dan 1 euro) bewonderen we de kleurrijke huisjes, de boten aan de kade en de diversiteit aan mensen. Het heeft veel weg van Italië maar dan wel anders. We willen eten bij restaurant Baldi maar die blijkt geen plek te hebben dus gaan we eerst aan de cocktails bij Café Mediterraneo, direct aan het water en supergezellig. Daarna terug naar het restaurant en nog steeds geen plek maar we mogen wachten op een tafel in de ‘wachtkamer’. Dat blijkt niet voor niets want eerlijk is eerlijk, het eten is hier voortreffelijk en daar kunnen wij ouders van tieners dan weer heel erg van genieten. Het is al laat als we teruggaan naar ons huisje (via een omweg om het eten nog even te laten zakken) maar he, you only live once…
Slaap lekker!

Maandag 13 juli
We worden wakker van de schreeuw van een meeuw en het zonnetje dat lekker in onze slaapkamer schijnt. Tijd om op te staan. Vanochtend blijft ook Daan ‘thuis’ en maken Edwin en ik een kleine ochtendwandeling voordat we bij ‘ons’ koffietentje stoppen voor een cappuccino. Met een heerlijk muziekje op de achtergrond, een rustig terras en een aangename temperatuur is het hier heel goed uit te houden. Op de terugweg lopen we langs de bakker voor wat broodjes en na het ontbijt rijden we naar het dorpje Motuvun, gelegen in het binnenland en tussen de wijngaarden waar de Malvasia druif wordt verbouwd. We lunchen met traditioneel Kroatische gerechten met truffel die ook in deze regio wordt gevonden. De porties zijn enorm en we krijgen ons bord niet of nauwelijks leeg. Daarna verkennen we het kleine dorpje dat we meteen vergelijken met Rovinj (maar die vinden we eigenlijk toch leuker). Aan het eind van de middag rijden we naar Pazin, waar onze echte activiteit gaat plaatsvinden. We gaan klimmen, klauteren en zippen door een onverlichte grot. Hoe cool is dat! Het eerste stuk dalen we af in een kloof naar de ingang van de grot. Onze groep is niet groot en bestaat uit twee andere families en er zijn twee gidsen mee die goed helpen bij het vinden van de route. Bij de ingang van de grot is de eerste zip line van een meter of 20 de grot in. Daarna doen we onze hoofdlampen aan en klauteren we verder over rotsen en water, dieper de grot in. De temperatuur is hier een stuk lager, ongeveer 16 graden en da’s best fijn!
De grot is van binnen niet echt mooi omdat het water regelmatig zo hoog komt dat alle stalagmieten en stalactieten zijn verdwenen. Met een tweede zip line komen we bij een ondergronds meer waar we onder andere kleine witte garnalen (leven alleen in de grot) en kikkers zien en nog meer te weten komen over de ontdekking van deze grot en het bijbehorende grottenstelsel. We maken nog een keertje gebruik van de tweede zip line om terug te komen naar de ingang van de grot en als we weer buiten staan komt de warmte ons tegemoet. We zijn weer een ervaring rijker! Rond 20.00 uur zijn we terug in Rovinj en gelukkig vinden we nog een plekje op de openbare parkeerplaats aan de rand van het stadje. We sluiten de avond af met een overheerlijke pizza en een ijsje.